زه نه پوهېږم، چې دا نظریې به د چا او ولې وي، چې « ښځې تاج محل، بنګلې، شتمنې خوښوې» خو زه چې په کوم نظر یم او څومره مې چې د ښځې ذات مطالعه او تجربه کړی، دوی نهایت په سترو نعمتونو کې واړه واړه رحمتونه پلټې او پرې خوښې څرګندوې.
ـ د یوې ښځې زړه لاسته راوړل؛ شتمنې نه، بلکې اخلاص، عزت ورکول او باور کې ده، چې له زړه یادې او په احساس وپالل شي.
ضروري نده، چې هرو مرو دې ښځې په قیمتې ډالیو ونازول یا خوشاله شي، اما مهمه ده، چې پدې پوه شو، چې ښځې په څه خوشالېږي او څه یې په شونډو مسکا راوستلي شي. خوښې ورکول هېڅ مادي قیمت نه لري.
مثلاً:
ښځې په یوۀ تازه ګلاب هم خوشالېږي، چې په پیکې کې یې په مينه وټومبې یا یوه ورځ یې د خوښې ګل په ګلدان کې راوړي او ورته ووایې، ستا د خونې کړکۍ لپاره مې راوړی، چې هر سهار اوبه ورکړې، د خپلو مستو بنګړو سندرې پرې واورې او د خپل لیونې پیغلوب په خوشبویې یې وروزې.
ـ یا یې په یوه ځانګړې د چایو په پیاله ونازوې، چې ستا لپاره ده، ته په همدې کې چای څښه.
ـ د موبایل غوږي، نن مې سندرې اورېدي، هر اهنګ کې یې ته وې، هر سور ته یې ستا اداګانو ساه ورکړې وه، روح مې پرې تازه شو، موسیقې ښه ده، که کله ستړې شوې ضرور پکې د خپلې خوښې سندرې اوره.
ـ یو ځانګړی “قلم، کتابچه ” هم کیدلی شي، چې ورته ووایې، ستا په ګوتو کې ښه ښکارې.
ـ یا هم د یوې نانزکې په ډالۍ ورکولو ورته ووایې، په بازار کې مې ولیده او په لیدو مې ته رایاده شوې، ستا معصومیت ستا نازک والی، نو ما هم خپلې ملګرې ته راوړه.
ـ کله هم په جېب کې، د یوې روپۍ جاوله ورته راوړئ، پټه یې ورکړئ او ورته ووایئ؛ پابندي نشته، نن د خبرو سره سره زما د سر ماغزه هم باید د جاولو په پړقار راوخوړل شي.
ښځې یو ځانګړی احساس غواړي باید ځانګړی احساس ورکړئ.
