راټولونکې: مریم شریفي
پښتو ژبه کې لنډۍ هغه ولسي ادب دی چې شاعر يې معلوم نه وي او د هر حساس پښتون او حساسې پښتنې د احساساتو هنداره باله کیږي. افغانان بیا په تیره پښتانه خپل د خوښیو مراسم په ټپو او لنډیو لا ښکلی کوي. کله کله داسې هم وي چې زموږ په ټولنه کې چې شرم او حیا لوپټه خوره ده، بیا مينان د خپل زړه خبره په ټپو کې یو بل ته رسوي.
د وطن ، مور، مسافرو او ګنو نور ضوعاتو ترڅنګ اختر ته بې شمیر لنډۍ ویل شوي.
دلته درته موږ د اختر په اړه ځینې لنډۍ درسره شریکو:
د اختر ورځ ده خوشالي ده
يار مې مېلمه دِي د زړه غوښې ورکومه
په سِیند کې زر کښتۍ لاهو کړه
سبا اختر دِی د خپل ِيار سلام له ځمه
مِياشت د اختر ښکلې ښکاره شوه
ربه اوس تږِي د جانان د دِيدن ِيمه
اخترته ځکه خوشالېږم
چې مسافراشنامې کلي ته راځينه
اختره تل ترتله اوسې
چې د بېلتون په کور تر مرګه وي ويرونه
اختر نژدې دى ياره راشه
مبارکي به يو او بل ته ورکوونه
مِياشت د اختر ښکلې ښکاره شوه
ربه اوس تږِي د جانان د دِيدن ِيمه
عالم اختر كا جامې وينځي
زما اختر به د ديدن په ورځې وينه
مياشت د اختر ښكلې ښكاره شوه
ربه اوس تږې د جانان دديدن يمه
زما اختر به څه اختر وي
په داسې ورځ چې زه له ِياره جدا ِيمه
سبا اختر دِی ِيار مې نشته
زه به بې ِياره خوشالي څه کړم مِينه
د مسافر به څه اختر وي
چې د بېلتون لېونو سپو خوړلِي وِينه
ښکلى اختر دى، بختور دى
افسوس په دې دِی چې له ياره جلا يمه
اختر خو راغى ته رانغلې
پکار مې ندي دا بې ياره اخترونه
اختر خو راغى ته رانغلې
زه به دا سرې منګولې چاته ورکومه؟
اختره ما نه خپه نشې
چې مې لالى رانغى تا به څه کومه
چې مسافر جانان رانغى
که جهان ډک له اخترو شي څه به يې کړمه
اختره ستاخوشحالي څه کړم؟
زه د بېلتون له لاسه اورکې ستي شومه
اختر زما په نصيب نشته
زه د وصال په تمه ستايم مړه به شمه
خلكه زما به څه اختر وي
چې بېلتانه راته خېمې وهلي دينه
خلكه زما به څه اختر وي
انبار غمونه بېلتانه راكړي دينه
خلكه زما به څه اختر وي
چې بېلتانه په سر سرتور تړلى يمه
خلك به وايي چې اختر دى
په ما خو ندى چې له ياره جدايمه
زما د زړه ارامه راشه
په تمامي جهان اخترپه ما غمونه
یادونه: د اختر په ویاړ مو د خوښې لنډۍ په کمنت کې لیکلی شئ