د سیدعبدالله نظامي لیکنه
دا پوځ د امپراطور احمد خان لښکر شو چې تر بحرالهنده ېې دګردې سیمې پهره داري کوله او لمر ېې لا په ولکه هم مهاله لمن نه شوه خورولی.
دا پوځ د کعبې لوري ته هر وخت پر سجده دی قومندان ېې نادرخان د نړۍ یوازینی مسلمان و چې هم ېې سرلښکري کوله او هم امامت، عربو او عجمو دغه وخت او ترې وروسته داسې امام ونه ليده .
دې پوځ نه نړۍ ګواښلې نه ېې سیمه زبیښلې .
د هر سرتیري ګروهه ېې وه چې دخدای او وطن عسکر دی ، سوله مل او سوله پال عسکر.
له ډير ښه والي دوئ د اباسین پر غاړو خپلې سین وړې مځمکې د غلو له شوکمارۍ ونه ګرځولې ، د غلیم جوړیدونکې خوا سپېره مخ ته ېې دغوسې سترګې هم وا نه ړولې د سوکاله او ژوند غوښتونکي لښکر تمثیل ېې کاوه .
په دې پوځ کې دټولو ګاونډیانو درنای و خو لیوني په کې پیدا کېده چې سرونه ېې له هوښه ووتل او دخپل کابل د مر مرو لارې ېې د شوبلو پر اوسپنیزو سینو ژوبلې کړې، سپېڅلی ارګ ېې د زړه خوږي او پر وطن مئن پاچا په وینو سور کړ، اوه.. د ارګ زړه وچاودېده ګوګل ېې له سړو وینو ډک شو ازار ېې ټول ووهلو .
د ګونديمارو لیونو کانو ددې پوځ جامه داغمنه کړه ورپسې سره لېوان ورغله د یوه ارمانجن پاچا په ماڼۍ کې ېې یو بل واکمن خوږ کړ مړ ېې کړ ، پوځ ارګ او شهید سردار ته کوز ګوری و دا ېې هم وزغمل .
پوځ له خپلو خلکو سره په نښتو شو ، نه دغه پورته شوی ولس د احمد خان لښکر و او نه ورسره ښکېل سرتیري دخپلې مخکنۍ جغرافیه په تکل و تش د دوه لویو خونکارو ځواکونو لمسه وه .
یوه مکاره بریالۍ شوه لیوان ېې وشړل او د خپلې قوماندې جګړه مار ېې د کابل وراني ته ولېږل .
د پوځ نیم ژوانده بدن پسې لا ټپي شو تا ویل مړ دی هډونه ېې د رېشخورو ، څرخي پله او نور وطن په هدیرو خواره واره پراته و، وسلې ېې څه زنګ وهلې ځمکې وخوړې او څه د مکارې جګړه مارو د یوې خیټۍ ډوډۍ لپاره تورغلیم ته ډالۍ کړې .
نړۍ غلې شوه ګاونډیان د هدیرو له کیندونو هم ستړي نه و د مکارې جګړه مار لا د وطن په شمالي غارونو کې څوو ته و چې هسې نه بیا هدیرې د مړه پوځ هډونه زرغون کړي .
د دوئ کاسې غوړوې او ورو ورو د مکارې په مجبورۍ هوا بدلېده، لارې بندېدې او د بل شر فکر وړې ککرۍ ځغلېدې .
سرتیري له هدیرو راپورته کیږي ، د دیرشت کلنې جګړې ګردونه له وجوده څنډي ورسره د هماغه شهید سردار هډونه هم له خاورو ایستل کیږي او ترې بخښنه غوښتل کیږي چې نامردي ورسره شوې.
پوځ له هدیرو مزل پیل کړی سرتیري ېې د مکارې د جګړه مارو او د تورغلیم د مخرورانو په منځ کې ځای پرځای کیږي هاغسې د تیارسۍ قومانده نشته چې یوه لویه کرښه پرې د ډار احساس وکړي خو خاموشه ارام سۍ شوې او یو بل په سترګو کې پوهول شوي .
مکاره او سره لیوان یو بل ته د ماتې پر پېغورونو سر دي .
او زموږ سپاهیان کله سینه کښ شي او کله ځواکمنو ته د تاکتیک له مخې غولونکی درناوی کوي ورو ورو سره جوختیږي ټولي کیږي او ټول وروستي غږ ته په تمه دي:
تیارسۍ !
شا ګرس !
درې رنګ هسک بیرغ او د ممبر نښان ته سلام شئ !
خدای ته په تندي اېښودلو به خپلو کې پر تربګنۍ توبه وشي او په یوه لوړ غږ به وویل شي نور دچا جنګیالي نشته ټول ددې وطن سپاهیان یو .
دا د ا افغانستان د نوي ژوند ورځ ده .
