- ژباړنه: هاجره عمر
ژوند لکه هنداره؛ څونه چې ورته خاندئ، هغومره به غوره پایلې لاس ته راوړو.
شل کاله وروسته تر هغو کارونو، چې کړي مو دي، د هغو کارونو لپاره زیات خواشیني کېږو چې هېڅ مو نه دي کړي.
هېڅکله مو ځان له نورو سره په پرته کوئ، که مو دا کار وکړ نو د ځان سپکاوی مو وکړ!
څه مو چې په ذهن کې دي، تر هغه زیات په بهرنۍ نړۍ کې په لاس نشي راوړلی.
ژوند د ستورو او سپوږمۍ په شان ښکلی دی پرته له هغو ورځو چې آسمان ورېځ وي.
شمعی اورلګیت ته وویل:
— له تا وېریږم ځکه ته زما قاتل یې.
اورلګیت وویل:
— له ما څخه نه، بلکې د هغه تار څخه وویریږه په خپل وجود کې د ځای ورکړی!
( انسانانو د نابودي دلیل خپل منفي فکرونه دي نه بهرنی عوامل)
څېړنکو ثابته کړې ده چې هر څومره یوه موضوع چا ته ډېره واضح کړي او کوښښ وکړي، قناعت ورکړي، هغه کس به لږ قانع او ډېر به په خپلو خبرو ټینګار کوي.
بیخي کم، یانې په سلو کې یو کس په دې ارزي چې بحث ورسره وشي، نور پرېږدئ څنګه یې چې زړه غواړي هغسې خبرې وکړي، ځکه هر څوک دا اختیار لري چې احمق واوسي…!
که د چا په یاد یو دا زموږ هنر نه، بلکې د هغوی هنر دی؛ څومره ښه ده چی له خلکو سره د دې لپاره مینه ولرو چی ارزښت یې لري نه د اړتیا، یوازیتوب او یا هم د مجبوریت له امله!
