ادبیات
ته ګناهګار نه یې – لنډه کیسه
لیکوال: فضل الرحیم خروټی کړکۍ او دروازې ته ډبلې پردې پرتې وې، سترګې یې وسولولې، پرده یې پورته کړه، د غره لمنو نه یې سترګې تېرې کړې، لمر مخ پر ښکته په بېړه را روان وه، پر مېرمنې یې غږ کړ: چای زر راوړه، چې ناوخته کېږي. صبر داده دروړم یې، له لږ ځند وروسته له تورې چای جوشې یې دوه ترموزه ډک کړل، ترموز په لاس کوټې ته ننوته، خیرت خو به وي، ولې … نور ولولئ
